در روزهای گذشته موج دستگیری روزنامه‌نگاران، فعالان صنفی و بهاییان در ایران، رشد فزاینده‌ای یافته است. به دنبال دستگیری روزنامه‌نگاران و فعالان مدنی، جمهوری اسلامی در ادامه پروسه‌ی خفقان و اختناق بیشتر، برای سرکوب هرچه موثرتر فعالان مدنی، فشار‌های امنیتی را بر آنان چند برابر کرده است؛ در پی این فشار‌ها چند تن از روزنامه‌نگاران، به بهانه واهی و خودساخته «نفوذ» راهی زندان شده و یا با تحمیل فشار‌ها بر دیگر فعالان سندیکایی و مدنی، زمینه خروج آن‌ها از کشور فراهم شده است.
میلاد درویش از کشور خارج شد
در همین رابطه «میلاد درویش» مستندساز و عضو هیات موسس «سندیکای کارگران فلز کار مکانیک» و عضو افتخاری «کانون صنفی معلمان ایران» در پی آزاد شدن به قید وثیقه و احضار دوباره، مجبور به ترک کشور شد.
این فعال حقوق کارگران و کودکان کار در گفت و گویی با گزارش گر «سودویند» گفت: «در پی فعالیت‌های کانون‌های صنفی معلمان ایران، حاکمیت از این نوع تحرکات به شدت هراسان شده و اقدام به دستگیری یا افزایش مدت حبس فعالان زندانی در زندان‌ها نموده؛ بلکه این گونه فعالیت‌ها را محدود کند. مخالفت جمهوری اسلامی با خواسته‌های صنفی کارگران و تشکل‌ها نه تنها باعث فروکش کردن مطالبات این قشر نشده، بلکه به گسترده‌تر شدن این اعتراضات و منسجم شدن فعالیت‌های کانون‌های صنفی منجر شده است؛ به عنوان مثال اعتراضات صنفی معلمان یکی از دستاورد‌های این ساختار سندیکایست است.»
این فعال صنفی که از برگزارکنندگان «شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران» در شهریورماه ۱۳۹۳ بود اظهار داشت: « محمد فاضل قائم مقام وزیر آموزش و پرورش و عادل عبدی مشاور وزیر در امور تشکل‌ها در آن زمان در جلسه‌ای با اعضای کانون‌های صنفی فرهنگیان ایران، وعده رفع تبعید و منع تعقیب فعالین صنفی و فرهنگیان در زندان را دادند و ایشان در همان جلسه قول دادند که مانع از بازداشت سایر معلمان شوند که این گونه نشد. پس از این تاریخ و این وعده‌ها اولین قربانی این گفته‌ها علیرضا هاشمی دبیرکل سازمان معلمان ایران بازداشت و تا این تاریخ در زندان به سر می‌برد. به تدریج نه تنها هیچ کدام از فعالین صنفی آزاد نشدند، بلکه افراد زحمت‌کش دیگری از قبیل اسماعیل عبدی و علی اکبر باغانی نیز بازداشت و محکوم به زندان‌های طولانی مدت شدند. در ۳۱ تیر ۱۳۹۴، در پی اعتراض به بازداشت معلمان تجمع اعتراضی سکوت با حضور معلمانی از سراسر کشور برای آزادی همکارانشان در میدان بهارستان تهران برگزار شد که تنها در این اعتراض ۲۵۰ معلم دستگیر و بعد از مدتی آزاد شدند. سازمان‌دهندگان این اعتراضات مانند علی احمدی پیروز بار‌ها از طرف وزارت اطلاعات برای توضیح و بازجویی احضار شدند. و این تنها به این مورد منتهی نشد و بار‌ها معلمان در پی احضار و تهدید اداره اطلاعات شهر‌ها قرار گرفتند و این تاکنون نیز در دولت روحانی شدت گرفته است.»
دستگیری بهاییان و پلمب واحدهای صنفی متعلق آن ها
در همین ارتباط نیز هموطنان بهایی از این فشار‌ها و فضای خفقان بی‌نصیب نماندند و در هفته‌های اخیر عده زیادی از آن‌ها دستگیر یا محل کسب شان پلمب شد. ۱۶ شهروند بهایی روز یک‌شنبه ٢۴ آبان ۱۳۹۴، در شهرهای تهران، اصفهان و مشهد توسط نیروهای امنیتی اطلاعات دستگیر شدند، که اسامی بازداشت شدگان به شرح زیر است:
تهران: صهبا فرنوش، نگار باقری، نوا منجذب، یاور حقیقت، نوید اقدسی و هلیا مشتاق
اصفهان: کیوان و پروین نیک‌آیین. یگانه آگاهی، متین جانمیان، عرشیا روحانی، نوید همت
مشهد: ساناز اسحاقی، نیکا پاکزادان، فرزانه دانشگری و نغمه ذبیحیان
اسامی شهروندان بهایی صاحب واحدهای صنفی پلمپ شده، در خبرگزاری «هرانا» به این شرح منتشر شده است؛
شهر ساری: اشکان خلیلی (سیم پیچی)، بهزاد ذبیحی (عینک فروشی)، بزرگمهر حر (عینک فروشی) و هوشمند گلی (پوشاک)
قائم‌شهر: نیما نوع‌خواه (اسباب‌بازی فروشی)، سهراب لقایی (عینک فروشی)، سهیل حق‌دوست (عینک فروشی)، فرزاد ثابتی (آپاراتی)، نیما میری (آرایشی و بهداشتی) و چنگیز درخشانیان (آرایشی و پزشکی)
شهر تنکابن: امید قادری (فروشنده دزدگیر)، فرهاد تقی‌پور (فروشنده و نصاب کولر)، روح‌الله ایقانی (تعمیرکار یخچال)، میشل و آرمین اسماعیل‌پور (فروشنده و نصاب کولر)
پلمب کردن این مغازه‌ها احتمالا به این دلیل است که صاحبان آن‌ها، روز شنبه ۲۳ آبان ۱۳۹۴، مغازه‌هایشان را تعطیل کرده بودند. شنبه گذشته یکی از تعطیلات مذهبی بهاییان بوده و صاحبان بهایی مغازه‌های پلمب شده نیز به رسوم آیینی خود عمل کرده و مغازه‌هایشان را در آن روز باز نکرده بودند.